Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie. Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie. Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem! Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem (Gdy od płaczącej matki pod Twoję opiekę Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę I zaraz mogłem pieszo do Twych świątyń progu Iść za wrócone życie podziękować Bogu), Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych; Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem, Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem; Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała, A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedzą Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.

Lithuania! Mea patria! Vos autem sicut sanitas. Quanto vos postulo ut valorem, hoc unum non solum inveniet de Qui perdidit te. Hodie pulchritudinem totius ornamentum Video et describere quod desidero. Miss Christi, quae defendere częstochowa Et in porta Vos, quod arce arces Nowogródzki tu protegas cum fideli populo! Quam ego got puer meus recuperavit in miraculo (Cum clamor mater tua cura Donata ego erexit palpebrae Et non poterat in pede ad templa de limine Vade ad me reditus Deo), Ita et veniet tibi reversus miraculose in patria. Interea ego movebo animam meam His silva collibus ad hos viride prata; Broadly in caeruleum ludentem, extenta; Ad haec agri picta cum varie; Triticum triticum, argentum -plated siliginis; Ubi electri scabie, Buckwheat sicut nix, album, Ubi puella erubescere palaa, Et omnia praecincta quasi uitta, aeris Green, super illud raro quieti pyra sit.